Położenie Małaszewicz było dodatkowym atutem, a więc bliskość do Brześcia i Białej Podl, połączenie drogowe i kolejowe Warszawa-Brześć, ponadto rozległy teren o bardzo nikłym zalesieniu, a więc nie trzeba było karczować lasów.
To Małaszaewicze zostały wybrane jako baza dla samolotów PZL-37 Łoś w której następowało uzbrajanie i całkowite wyposażenie tych samolotów.
Również lotnisko w Małaszewiczach od sierpnia 1939r stało się bazą polskich jednostek spadochronowych, z której to miano organizować desanty dywersyjne na teren Prus wsch. Do który jednak nie doszło z powodu zniszczenia wszystkich samolotów przydzielonych do tej jednostki już w pierwszym dniu wojny.
Lotnisko w działaniach wojennych 1939 roku nie odegrało poważniejszej roli, gdyż od pierwszego dnia wojny stało się celem dla Luftwaffe i pomimo, że na lotnisku w przededniu wojny stacjonowało około 70 samolotów różnego typu, to nie potrafiło się skutecznie obronić przed niemieckimi nalotami bombowymi w wyniku których zostało zniszczonych wiele samolotów i obiektów lotniskowych.
Może teraz trochę postarajmy się odtworzyć układ obiektów na lotnisku, jest to o tyle trudne, że po za ogólnymi informacjami o lotnisku i jego roli jest bardzo mało zachowany na ten temat materiałów. Może na początek układ dróg pasów który pomoże nam później lepiej odtworzyć rozkład obiektów lotniskowych.
Lotnisko w Małaszewiczach posiadało jeden główny utwardzony pas startowy który znajdował się w środkowej części bazy, prowadziły do niego trzy utwardzone drogi kołowania wschodnia i zachodnia, oraz południowo zachodnia. w północnej części lotniska, wzdłuż drogi warszawskiej znajdowała się droga kołowania i komunikacyjna zarazem. Po wkroczeniu Niemców droga ta została zniszczona w skutek ułożenia torów.
A więc jak widać układ głównych dróg nie wiele się zmienił.